Avonturen in Nepal
Door: Marion
Blijf op de hoogte en volg Marion
30 Januari 2019 | Nepal, Kathmandu
Hoi allemaal,
Mijn laatste dag in Nepal is aangebroken.
Wat is dit een fascinerend mooi maar primitief land wat nog puur is. Vooral de zeer aardige bewoners zijn zooo gastvrij!
Maar nu mijn update waar ik vorige keer nog niet zoveel over kon zeggen haha.
Ik had namelijk het plan opgevat om door de Himalaya een trekking te gaan doen met een privé guide .wat natuurlijk (gezien ook mijn leeftijd) niet niks is.
Maar.....wat denk je? . ik heb het geflikt!!!! Een tweedaagse trekking naar boven klimmen/klauteren naar Australiën Base Camp op 2000 meter.
De trial was vooral klimmen/klauteren vijf!!uur over rotsen en wat was het ontzettend fucking zwaar,echt never again.
Trekkings doe je samen 1op1 met een privé guide en bij langere trekkings gaan er ook dragers mee ivm bagage.
Mijn Nepalese gids Raju was echt zo een lieverd en zei steeds maar; je gaat goed hoor. Hij probeerde mij wat af te leiden en wilde graag dat ik hem wat hielp met Duitse woordjes uitspraak want hij was op you tube Duits aan het leren.
Ik hield op mijn Fitbit activitytracker wel steeds m’n hartslag in de gaten,maar die bleef heel netjes tussen de 80-90 dus met m’n conditie ging het best oke want ik wilde niet dood in de Himalaya blijven liggen haha.
Onderweg bij een boer nog wat koffie (of wat daarvoor moest doorgaan) gedronken, en ik had ook banaan voor de energie meegenomen.
Was wel compleet gesloopt,maar na paar uur rusten/liggen bij aankomst, ging het eigenlijk gelijk wel weer erg goed. Ik had zelfs geen spierpijn maar wat was ik superblij dat ik was aangekomen zeg.
Voor Raju was deze trekking natuurlijk appeltje/eitje want hij doet ook 14 daagse trekkings naar de top, waar ook nog eens momenteel heeel veel sneeuw ligt..
Bij basecamp aangekomen was een leuk guesthouse waar wij gingen overnachten.
De volgende dag was de planning om af te dalen maar snachts begon het echt zoooo verschrikkelijk te onweren en regenen. De volgende ochtend regende het ook nog wat,maar hierdoor was het traject over de rotsen trial wel spekglad geworden.
Ik had ook geen bergschoenen aan en ook geen regen outfit bij me en liep op mijn Adidas sneakers, en die zijn zeker niet aan te raden om weer uren af te dalen over natte rotsen!
Ik realiseerde mij heel goed dat 1 verkeerde stap zou kunnen betekenen dat ik mijn beide benen zou kunnen breken.
Dus zijn Raju en ik na ontbijt en super koude nacht(zonder verwarming) in uurtje naar bewoond bergdorpje gelopen waar bus en jeeps zijn ivm vervoer. .
Het werd de local bus wat ook weer zeer groot avontuur werd, want in Nepal is de infrastructuur erg slecht. Overal gaten in de weg en ook heel stuk moesten we door een drooggevallen rivierbedding! rijden omdat de “goede” weg under construction was.
Je kunt je misschien wel iets bij voorstellen wat er op zo een bodem van een drooggevallen rivier ligt? Grote brokken stenen dus,en daar moest de bus overheen met mijn persoon als enige toerist dus. Twee keer liep de bus nog vast in de modder ivm de regen en moesten de kerels duwen om verder te komen. Was me dus het avontuurtje wel weer,maar kwam toch weer heel aan bij m’n hotel in Pokhara waar een warme douche en een zalige capucinno met stuk brownie wonderen deden haha. Ik eet zelf ook Nepalees of Tibetaans wat erg lekker is.
Het is nu winter in Nepal en overdag oke temperatuur en zonnig maar wel fleecevest aan,maar ... s nachts en ochtenden en avonden muts op-handschoenen aan- donsjack aan en verschillende lagen kleding. Ik schreef al dat Nepal arm en primitief is,de bewoners hebben (maar ook dus meeste hotels) dan ook geen enkele vorm van verwarming.
Brrrrr terwijl snachts vriest.
Ik boek enkel de wat duurdere hotels met heating op de kamer maar..warm water uit de douche blijft ook elke keer voor mij een verassing hoor.
Ik heb ook wel hotel gehad zonder verwarming maar gewoon dekbed erbij vragen en hield ik mijn trui plus fleecevest plus muts op handschoenen aan en ja je moet met reizen wel beetje flexibel zijn he!? Tip:Muts ophouden is top want je houdt je warmte vast door warm koppie.
Buiten op straat gaan ze altiijd fikkie stoken savonds om handen te warmen.
Ze hebben dus ook in hun huizen of hutjes geen warm water en met beetje geluk heeft een wijk een pomp. Daar staan de dames hun haar of de kleding te wassen of bij de rivier als ze geen pomp hebben. Koken doen ze op soort fornuis gemaakt van leem en klei op hout!
Tja hier geen inbouw keukens en inductieplaten en wasautomaten hoor.
Maar weer verder op pad naar
SAURAHA:
Met de toeristbus volgende ochtend om half 8 naar Sauhara nationaal park voor twee nachten.
Was super lange busrit en weer over zeer slechte wegen. Ze noemen het de toeristbus die rechtstreeks van A naar B zou moeten rijden. Maar nee hoor er zitten er paar mensen in de bus (zoals ik)met officiel ticket gekocht bij hotel.
Andere passagiers gaan ze onderweg proberen te ronselen voor hun eigen extra verdiensten cq zakgeld! Vervoer is trouwens spotgoedkoop,zoals alles in Nepal.
Dus bus overal stoppen en deur opengooien en roepen of er nog iemand mee wil!!
Zo duurt het dus 2x zo lang totdat je op de plaats van bestemming bent.
Sauhara heb ik het wel heel leuk gehad,want zalig zelf rond gefietst gekeken over de countryside
Nationaal park had ik geen behoefde aan een safari te die ze daar ook organiseren want vorig jaar zeer mooie safari’s gedaan in Zuid Afrika. Ik had ook al gehoord dat het in Nepal meer beetje vogeltjes kijken was en een verdwaalde olifant.haha laat maar dan.
Op mijn eerste avond Sauhara stond ik beetje te kijken (samen met twee Franse meisjes) bij een feest ivm Nepalese hindoe bruiloft.
We moesten gelijk meedansen met de bruid en bruidegom haha.
Ik deed maar wat,maar alle bruiloftsgasten vonden het prachtig en kregen we invatation om volgende avond weer op de bruiloft te komen. Fantastisch! En erg gelachen ook.
Zo ben ik bij een rituele crematie aanwezig en zo weer bij een Nepalese bruiloft haha.
Dag erna weer met bus 6 uur naar
BHAKTAPUR
Dit was wel prachtige busrit door de bergen en langs rivier waar ze ook waren raften.
Over 167 km 6!uur gedaan!! Ook best goed wegdek,alleen vangrail was er niet veel!!
En haarspeldbochten dus stapvoets rijden.
En dus wel diepe ravijnen,dus keek ik maar soms andere kant op als bus weer eens vrachtwagens ging inhalen.
Chauffeur reed echt wel goed en nam niet veel risico en stopte elke twee uur plaspauze eetpauze enz . Tijd voor een bekertje Nepali thee die ik nu ook erg lekker vind.
Het is thee met honing en veel buffelmelk. Echt lekker romig hoor.
Aangekomen voor twee nachten in Bhaktapur,keek ik echt mijn ogen uit.
Het is een cultureel bewaard Unesco beschermd stadje met veel schitterende tempels,veel kunst en galeries ook.
Op elke hoek vd straat wel wat moois te zien. Ik ben onder de indruk.
Helaas ook een van de zwaarst getroffen gebieden van de aardbeving.
En dat zie je hier nog heel erg hier,want het is natuurlijk niet ff opknappen.
Omdat Bhaktapur dus cultureel erfgoed is,wordt alles weer steen voor steen gerestaureerd.
Ik vind het er prachtig had er een zalig hotelletje (met warme regendouche)en ga hier dan ook absoluut weer terugkomen.
Er zijn hier ook vele Thanka painting schools,die lessen geven wat ik zeker wil gaan doen.
Morgen stap ik weer op vliegtuig en next stop is:
THAILAND
waar ik 8 dagen in de zon op strand ga liggen bij Cha Am en bijkomen vd vele indrukken die ik heb van Nepal.
NEPAL,I SEE YOU AGAIN !
Wordt vervolgd
Nemaste (hallo groetjes Nepalees)
Marion
Mijn laatste dag in Nepal is aangebroken.
Wat is dit een fascinerend mooi maar primitief land wat nog puur is. Vooral de zeer aardige bewoners zijn zooo gastvrij!
Maar nu mijn update waar ik vorige keer nog niet zoveel over kon zeggen haha.
Ik had namelijk het plan opgevat om door de Himalaya een trekking te gaan doen met een privé guide .wat natuurlijk (gezien ook mijn leeftijd) niet niks is.
Maar.....wat denk je? . ik heb het geflikt!!!! Een tweedaagse trekking naar boven klimmen/klauteren naar Australiën Base Camp op 2000 meter.
De trial was vooral klimmen/klauteren vijf!!uur over rotsen en wat was het ontzettend fucking zwaar,echt never again.
Trekkings doe je samen 1op1 met een privé guide en bij langere trekkings gaan er ook dragers mee ivm bagage.
Mijn Nepalese gids Raju was echt zo een lieverd en zei steeds maar; je gaat goed hoor. Hij probeerde mij wat af te leiden en wilde graag dat ik hem wat hielp met Duitse woordjes uitspraak want hij was op you tube Duits aan het leren.
Ik hield op mijn Fitbit activitytracker wel steeds m’n hartslag in de gaten,maar die bleef heel netjes tussen de 80-90 dus met m’n conditie ging het best oke want ik wilde niet dood in de Himalaya blijven liggen haha.
Onderweg bij een boer nog wat koffie (of wat daarvoor moest doorgaan) gedronken, en ik had ook banaan voor de energie meegenomen.
Was wel compleet gesloopt,maar na paar uur rusten/liggen bij aankomst, ging het eigenlijk gelijk wel weer erg goed. Ik had zelfs geen spierpijn maar wat was ik superblij dat ik was aangekomen zeg.
Voor Raju was deze trekking natuurlijk appeltje/eitje want hij doet ook 14 daagse trekkings naar de top, waar ook nog eens momenteel heeel veel sneeuw ligt..
Bij basecamp aangekomen was een leuk guesthouse waar wij gingen overnachten.
De volgende dag was de planning om af te dalen maar snachts begon het echt zoooo verschrikkelijk te onweren en regenen. De volgende ochtend regende het ook nog wat,maar hierdoor was het traject over de rotsen trial wel spekglad geworden.
Ik had ook geen bergschoenen aan en ook geen regen outfit bij me en liep op mijn Adidas sneakers, en die zijn zeker niet aan te raden om weer uren af te dalen over natte rotsen!
Ik realiseerde mij heel goed dat 1 verkeerde stap zou kunnen betekenen dat ik mijn beide benen zou kunnen breken.
Dus zijn Raju en ik na ontbijt en super koude nacht(zonder verwarming) in uurtje naar bewoond bergdorpje gelopen waar bus en jeeps zijn ivm vervoer. .
Het werd de local bus wat ook weer zeer groot avontuur werd, want in Nepal is de infrastructuur erg slecht. Overal gaten in de weg en ook heel stuk moesten we door een drooggevallen rivierbedding! rijden omdat de “goede” weg under construction was.
Je kunt je misschien wel iets bij voorstellen wat er op zo een bodem van een drooggevallen rivier ligt? Grote brokken stenen dus,en daar moest de bus overheen met mijn persoon als enige toerist dus. Twee keer liep de bus nog vast in de modder ivm de regen en moesten de kerels duwen om verder te komen. Was me dus het avontuurtje wel weer,maar kwam toch weer heel aan bij m’n hotel in Pokhara waar een warme douche en een zalige capucinno met stuk brownie wonderen deden haha. Ik eet zelf ook Nepalees of Tibetaans wat erg lekker is.
Het is nu winter in Nepal en overdag oke temperatuur en zonnig maar wel fleecevest aan,maar ... s nachts en ochtenden en avonden muts op-handschoenen aan- donsjack aan en verschillende lagen kleding. Ik schreef al dat Nepal arm en primitief is,de bewoners hebben (maar ook dus meeste hotels) dan ook geen enkele vorm van verwarming.
Brrrrr terwijl snachts vriest.
Ik boek enkel de wat duurdere hotels met heating op de kamer maar..warm water uit de douche blijft ook elke keer voor mij een verassing hoor.
Ik heb ook wel hotel gehad zonder verwarming maar gewoon dekbed erbij vragen en hield ik mijn trui plus fleecevest plus muts op handschoenen aan en ja je moet met reizen wel beetje flexibel zijn he!? Tip:Muts ophouden is top want je houdt je warmte vast door warm koppie.
Buiten op straat gaan ze altiijd fikkie stoken savonds om handen te warmen.
Ze hebben dus ook in hun huizen of hutjes geen warm water en met beetje geluk heeft een wijk een pomp. Daar staan de dames hun haar of de kleding te wassen of bij de rivier als ze geen pomp hebben. Koken doen ze op soort fornuis gemaakt van leem en klei op hout!
Tja hier geen inbouw keukens en inductieplaten en wasautomaten hoor.
Maar weer verder op pad naar
SAURAHA:
Met de toeristbus volgende ochtend om half 8 naar Sauhara nationaal park voor twee nachten.
Was super lange busrit en weer over zeer slechte wegen. Ze noemen het de toeristbus die rechtstreeks van A naar B zou moeten rijden. Maar nee hoor er zitten er paar mensen in de bus (zoals ik)met officiel ticket gekocht bij hotel.
Andere passagiers gaan ze onderweg proberen te ronselen voor hun eigen extra verdiensten cq zakgeld! Vervoer is trouwens spotgoedkoop,zoals alles in Nepal.
Dus bus overal stoppen en deur opengooien en roepen of er nog iemand mee wil!!
Zo duurt het dus 2x zo lang totdat je op de plaats van bestemming bent.
Sauhara heb ik het wel heel leuk gehad,want zalig zelf rond gefietst gekeken over de countryside
Nationaal park had ik geen behoefde aan een safari te die ze daar ook organiseren want vorig jaar zeer mooie safari’s gedaan in Zuid Afrika. Ik had ook al gehoord dat het in Nepal meer beetje vogeltjes kijken was en een verdwaalde olifant.haha laat maar dan.
Op mijn eerste avond Sauhara stond ik beetje te kijken (samen met twee Franse meisjes) bij een feest ivm Nepalese hindoe bruiloft.
We moesten gelijk meedansen met de bruid en bruidegom haha.
Ik deed maar wat,maar alle bruiloftsgasten vonden het prachtig en kregen we invatation om volgende avond weer op de bruiloft te komen. Fantastisch! En erg gelachen ook.
Zo ben ik bij een rituele crematie aanwezig en zo weer bij een Nepalese bruiloft haha.
Dag erna weer met bus 6 uur naar
BHAKTAPUR
Dit was wel prachtige busrit door de bergen en langs rivier waar ze ook waren raften.
Over 167 km 6!uur gedaan!! Ook best goed wegdek,alleen vangrail was er niet veel!!
En haarspeldbochten dus stapvoets rijden.
En dus wel diepe ravijnen,dus keek ik maar soms andere kant op als bus weer eens vrachtwagens ging inhalen.
Chauffeur reed echt wel goed en nam niet veel risico en stopte elke twee uur plaspauze eetpauze enz . Tijd voor een bekertje Nepali thee die ik nu ook erg lekker vind.
Het is thee met honing en veel buffelmelk. Echt lekker romig hoor.
Aangekomen voor twee nachten in Bhaktapur,keek ik echt mijn ogen uit.
Het is een cultureel bewaard Unesco beschermd stadje met veel schitterende tempels,veel kunst en galeries ook.
Op elke hoek vd straat wel wat moois te zien. Ik ben onder de indruk.
Helaas ook een van de zwaarst getroffen gebieden van de aardbeving.
En dat zie je hier nog heel erg hier,want het is natuurlijk niet ff opknappen.
Omdat Bhaktapur dus cultureel erfgoed is,wordt alles weer steen voor steen gerestaureerd.
Ik vind het er prachtig had er een zalig hotelletje (met warme regendouche)en ga hier dan ook absoluut weer terugkomen.
Er zijn hier ook vele Thanka painting schools,die lessen geven wat ik zeker wil gaan doen.
Morgen stap ik weer op vliegtuig en next stop is:
THAILAND
waar ik 8 dagen in de zon op strand ga liggen bij Cha Am en bijkomen vd vele indrukken die ik heb van Nepal.
NEPAL,I SEE YOU AGAIN !
Wordt vervolgd
Nemaste (hallo groetjes Nepalees)
Marion
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
