Vervolg Pai
Door: Marion
Blijf op de hoogte en volg Marion
29 Januari 2016 | Thailand, Chiang Rai
Hoi allemaal,
Ik zag op mijn reisblog dat er een gedeelte van m'n Pai belevenissen niet waren geplaatst.
Vandaar toch toch het vervolg,omdat ik de volgende ervaring toch met jullie wil delen.
Zoals ik reeds had geschreven bij mijn reisvoorbereidingen was mijn plan om deze reis een week intern bij de boeddhistische monniken in de Doi Sutep tempel in Chiang Mai te gaan mediteren/verblijven.
Ik bleef daar wel mijn twijfels over houden of dit niet te zwaar voor mij zou zijn om vol te houden.
In het kort komt het hier op neer :
Niet eten meer vanaf 12 uur smiddags tot 5 uur ochtend.
Niet praten.
Heel veel uren meditatie. Zoals loopmeditaties-adem meditaties enz.
Vanzelfsprekend geen iPad iPhones geen internet. Moeilijk moeilijk haha
Om niet in al teveel details te treden,ze passen in deze tempel Vippasani meditatie toe.
Ik had mijzelf al hierin verdiept/ingelezen en het leek mij best een uitdaging om dit eens te ervaren hoe het dagelijks leven is bij de monniken in de tempel.
Je bent als gast verplicht om dagelijks geheel in het wit gekleed te zijn ,dus had ik dit ook meegenomen.
Nu las ik in Pai in een foldertje dat er op 22 jan een cursus: learn to meditate zou worden gegeven in een meditatiecentre 10 km van Pai.start om 10 uur.
Dat leek mij wel wat ,want kon ik ervaren hoe het was en vervolgens een weloverwogen besluit nemen om wel/niet intern in de tempel bij de monniken te gaan mediteren?
Dus ik om 9.30 uur op pad met een taxi naar het bewuste meditatie centre .
Er waren nog vier geïnteresseerden gearriveerd: drie backpackende meiden die elkaar op reis hadden ontmoet en nu tijdje samen reisden en ene man James.
Eentje was Nederlands: Christel uit Rijsenhout en de twee andere meiden uit Canada en dan nog een man James uit Engeland en mijn persoon.
Het meditatie centrum was een vrij nieuw gebouw in the middle of knowwhere .
De meditatie cursus werd gegeven in een mooie aparte meditatie ruimte met rondom glas met schitterend uitzicht over een vallei.
Onze leraar stelde zich voor als Manaa uit Nieuw Zeeland.
Een volgens mij door hem zelf aangenomen spirituele naam . Hij deed zelfs een monniken kleed om voordat hij begon.
Of hij echt alle stadia had doorlopen om werkelijk monnik te zijn, betwijfelde ik maar oke.
Hij vertelde heel veel over mediteren en vroeg ook naar de redenen waarom wij hierin geïnteresseerd waren en hieraan meededen?
Ik zei dat ik hierin geïnteresseerd was ivm eventueel verblijf tempel,dus duidelijk verhaal.
De anderen vertelden dat ze hoopten dat meditatie hun meest uiteenlopende problemen zouden oplossen??
Ik zal niet in details treden wat ze privé vertelden in de groep ,maar dat was niet niks dus.
In de vijf!! uur dat deze learn to meditate course duurde hebben we in totaal 3x20 minuten werkelijk gemediteerd ,wat ik al best heftig zwaar vond.
En verder maar pratenpraten en nog eens praten.
En continu moest ik gelijkertijd zijn Engels taalgebruik met zwaar accent in m'n hoofd vertalen.
James zei tegen mij dat hij daar ook zelfs al veel moeite mee had ,terwijl James dus native englisch speaker is en ik niet!!
Een uur voor einde was ik er goed klaar mee en zei tegen Manaa dat m'n hoofd vol zat en ik de stekker eruit trok.
Volgens Manaa kwam dat doordat de meditatie zoveel teweeg bracht?!
Nou ik was hem dus gewoon zat! Haha
En nu komt nog het mooiste van dit verhaal.
Op de site van dit meditatiecentre stond vermeld dat ze enkel een free donation verwachten,wat ook altijd gebruikelijk is als je bij tempels meditatiecourse doet en zelfs ook als je intern gaat.
Maar nee hoor!!! Meneer Manaa riep mij gelijk ff terug toen ik opstapte: You must pay 700 baht!
Belachelijk veel geld voor Thaise begrippen en de backpacker meisjes schrokken ook erg,
Ik had ook al vanaf het begin het gevoel dat meneer Manaa dollartekens in zijn ogen had met zijn mooie nieuw gebouwde meditatiecentre en zijn mooie 4 wheeldrive op het pad!!
Ik gaf hem het voordeel van de twijfel maar....had dus wel gelijk!
Maar goed, persoonlijk was ik nu wel tot de conclusie gekomen dat uren en uren achterelkaar mediteren het dus NIET voor mij gaat worden.
En als je problemen hebt zoals mijn mede cursisten helpt meditatie toch ook echt niet in mijn optiek.
En gelukkiger hoef ik niet te worden,want dat ben ik al.
Ik ben hier toch ook een beetje te nuchter voor denk ik zelf,maar wel weer een ervaring rijker.
Ik zag op mijn reisblog dat er een gedeelte van m'n Pai belevenissen niet waren geplaatst.
Vandaar toch toch het vervolg,omdat ik de volgende ervaring toch met jullie wil delen.
Zoals ik reeds had geschreven bij mijn reisvoorbereidingen was mijn plan om deze reis een week intern bij de boeddhistische monniken in de Doi Sutep tempel in Chiang Mai te gaan mediteren/verblijven.
Ik bleef daar wel mijn twijfels over houden of dit niet te zwaar voor mij zou zijn om vol te houden.
In het kort komt het hier op neer :
Niet eten meer vanaf 12 uur smiddags tot 5 uur ochtend.
Niet praten.
Heel veel uren meditatie. Zoals loopmeditaties-adem meditaties enz.
Vanzelfsprekend geen iPad iPhones geen internet. Moeilijk moeilijk haha
Om niet in al teveel details te treden,ze passen in deze tempel Vippasani meditatie toe.
Ik had mijzelf al hierin verdiept/ingelezen en het leek mij best een uitdaging om dit eens te ervaren hoe het dagelijks leven is bij de monniken in de tempel.
Je bent als gast verplicht om dagelijks geheel in het wit gekleed te zijn ,dus had ik dit ook meegenomen.
Nu las ik in Pai in een foldertje dat er op 22 jan een cursus: learn to meditate zou worden gegeven in een meditatiecentre 10 km van Pai.start om 10 uur.
Dat leek mij wel wat ,want kon ik ervaren hoe het was en vervolgens een weloverwogen besluit nemen om wel/niet intern in de tempel bij de monniken te gaan mediteren?
Dus ik om 9.30 uur op pad met een taxi naar het bewuste meditatie centre .
Er waren nog vier geïnteresseerden gearriveerd: drie backpackende meiden die elkaar op reis hadden ontmoet en nu tijdje samen reisden en ene man James.
Eentje was Nederlands: Christel uit Rijsenhout en de twee andere meiden uit Canada en dan nog een man James uit Engeland en mijn persoon.
Het meditatie centrum was een vrij nieuw gebouw in the middle of knowwhere .
De meditatie cursus werd gegeven in een mooie aparte meditatie ruimte met rondom glas met schitterend uitzicht over een vallei.
Onze leraar stelde zich voor als Manaa uit Nieuw Zeeland.
Een volgens mij door hem zelf aangenomen spirituele naam . Hij deed zelfs een monniken kleed om voordat hij begon.
Of hij echt alle stadia had doorlopen om werkelijk monnik te zijn, betwijfelde ik maar oke.
Hij vertelde heel veel over mediteren en vroeg ook naar de redenen waarom wij hierin geïnteresseerd waren en hieraan meededen?
Ik zei dat ik hierin geïnteresseerd was ivm eventueel verblijf tempel,dus duidelijk verhaal.
De anderen vertelden dat ze hoopten dat meditatie hun meest uiteenlopende problemen zouden oplossen??
Ik zal niet in details treden wat ze privé vertelden in de groep ,maar dat was niet niks dus.
In de vijf!! uur dat deze learn to meditate course duurde hebben we in totaal 3x20 minuten werkelijk gemediteerd ,wat ik al best heftig zwaar vond.
En verder maar pratenpraten en nog eens praten.
En continu moest ik gelijkertijd zijn Engels taalgebruik met zwaar accent in m'n hoofd vertalen.
James zei tegen mij dat hij daar ook zelfs al veel moeite mee had ,terwijl James dus native englisch speaker is en ik niet!!
Een uur voor einde was ik er goed klaar mee en zei tegen Manaa dat m'n hoofd vol zat en ik de stekker eruit trok.
Volgens Manaa kwam dat doordat de meditatie zoveel teweeg bracht?!
Nou ik was hem dus gewoon zat! Haha
En nu komt nog het mooiste van dit verhaal.
Op de site van dit meditatiecentre stond vermeld dat ze enkel een free donation verwachten,wat ook altijd gebruikelijk is als je bij tempels meditatiecourse doet en zelfs ook als je intern gaat.
Maar nee hoor!!! Meneer Manaa riep mij gelijk ff terug toen ik opstapte: You must pay 700 baht!
Belachelijk veel geld voor Thaise begrippen en de backpacker meisjes schrokken ook erg,
Ik had ook al vanaf het begin het gevoel dat meneer Manaa dollartekens in zijn ogen had met zijn mooie nieuw gebouwde meditatiecentre en zijn mooie 4 wheeldrive op het pad!!
Ik gaf hem het voordeel van de twijfel maar....had dus wel gelijk!
Maar goed, persoonlijk was ik nu wel tot de conclusie gekomen dat uren en uren achterelkaar mediteren het dus NIET voor mij gaat worden.
En als je problemen hebt zoals mijn mede cursisten helpt meditatie toch ook echt niet in mijn optiek.
En gelukkiger hoef ik niet te worden,want dat ben ik al.
Ik ben hier toch ook een beetje te nuchter voor denk ik zelf,maar wel weer een ervaring rijker.
-
29 Januari 2016 - 10:06
Sophie:
Nee dat is natuurlijk helemaal niets voor jou. Hadden we al van te voren gezegd. 10 min je mond houden is al zwaar voor je, laat staan 5 dagen hahahah. En dan nog niet gesproken over die iPhone en iPad verslaving van je!!hahaha. Goede keuze dus -
29 Januari 2016 - 12:25
:
Ik moest lachen om de rake reactie van Sophie. ;)
-
29 Januari 2016 - 18:54
Frans:
Heb je toch weer wat geleerd en kan je gewoon lekker vakantie vieren -
31 Januari 2016 - 20:17
Henk En Els:
Dank voor je levendige verslag. We zien jou mediterend voor ons! Inderdaad, Marion: weer een ervaring rijker. Slim om zo'n cursus te volgen, voordat je kiest voor een verblijf bij de monniken.
Geniet maar lekker van je vrijheid in Thailand.
Hartelijke groeten,
Henk en Els -
08 Februari 2016 - 18:58
Marja:
Hoi lieve Mar....Nog heel veel plezier en kijk je ogen nog even uit!!
Het is hier zeeeeer winderig en nog steeds geen voorjaar.
Tot heel gauw lieve Mar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
